اولین قدم اپل برای ورود به فضای واقعیت ترکیبی، رونمایی از آن است هدفون اپل ویژن پرو خب، پس از سال‌ها شایعات و گمانه‌زنی‌ها، بالاخره اپل از لیست تلفن‌های همراه و مک فاصله گرفت و با راه‌اندازی این پلتفرم کاملاً جدید به گروه هدست‌ها پیوست. بدیهی است که این محصول جدید با ارائه یک تجربه واقعیت مجازی با کیفیت بالا و سیستمی با کاربری آسان، توجه همگان را به خود جلب کرده است.
یکی از کسانی که قطعا به این حرکت اپل توجه ویژه ای داشته است متا و این از نبردی که با این هدست شروع شد مشخص است. بنابراین چند روز قبل از رویداد WWDC، یک تیزر از ماموریت متا 3 واقعیت این است که تلاش‌های ویژن پرو و متا اپل نه تنها از نظر سخت‌افزار، بلکه در فلسفه نیز متفاوت است. در ادامه این مقاله توسط آنارماگوس ما هدست های واقعیت مجازی متا کوئست و اپل ویژن پرو را با هم مقایسه می کنیم تا با تفاوت های آنها بیشتر آشنا شویم.
مقایسه هدست واقعیت مجازی متا کوئست و اپل ویژن پرو
مقایسه هدست واقعیت مجازی متا کوئست و اپل ویژن پرو
طرح
واضح ترین راه برای مشاهده رویکرد هر شرکت به فضای واقعیت افزوده، طراحی خود هدست است. اگرچه ظاهری شبیه به هم دارند، اما تفاوت های اساسی زیادی دارند.
Vision Pro از بیرون عالی به نظر می رسد. بشیشه لمینت سه بعدی که به یک قاب آلیاژ آلومینیومی برای ظاهری براق وصل شده است. استفاده از مواد بافته شده برای جلوگیری از نفوذ نور و هدبند قابل تنظیم متناسب با هر اندازه از طرح های منحصر به فرد اپل است.
در مقابل، هدفون متا کمتر به عنوان یک پیشنهاد برتر شناخته می شود و با ویژگی های داخلی سعی می کند قیمت آن را پایین نگه دارد تا برای کاربران بیشتر مقرون به صرفه باشد.
Meta Quest Pro دارای یک سپر بزرگ است که به یک ساختار پلاستیکی متصل شده است که در اطراف سر قرار می گیرد. مواد پلاستیکی آن را برای حمل سبک می کند. در متا کوئست 2 شاهد یک قاب جلویی براق خواهیم بود که قطعاً کاربرد دیگری جز نگه داشتن سنسورها ندارد.
مدل‌های ارزان‌تر نیز به نوارهای الاستیک ساده‌تری برای نگه داشتن هدفون روی سر کاربر متکی هستند. تنظیم سر امکان پذیر است، اما در هر صورت ارزان ترین راه برای انجام آن است.
مقایسه طراحی
برتری Quest Pro فقط در مورد باتری است. زیرا به پشت سر کاربر وصل می شود. در حالی که Quest 2 و 3 دارای باتری تعبیه شده در بدنه اصلی دستگاه هستند که به وزن جلوی دستگاه اضافه می کند. در حالی که انتقال باتری Quest Pro به پشت سر وزن باتری را کاهش نمی دهد، فشار وارد شده به جلو را کاهش می دهد و وزن را متعادل می کند.
از طرفی اپل ویژن پرو مشکل قرارگیری باتری را برطرف می کند. از آنجایی که قرار دادن باتری در داخل گوشی خود آن را سنگین‌تر می‌کرد (به دلیل استفاده از شیشه و آلومینیوم)، اپل مجبور شد برخلاف روند طراحی معمول خود عمل کند. به حدی که یک باتری پلاگین برای آن طراحی کرد که در جیب جا می شود.
این یک تصمیم غیرعادی و بی‌ظرافت از سوی اپل است، به خصوص که متا طراحی باتری را با Quest Pro اصلاح کرده است.
نمایش دادن
نمایشگرها را مقایسه کنید
حقیقت این است که دستگاه‌های جدیدتر و گران‌تر همیشه نمایشگرهای بهتری دارند و همین امر در مورد هدفون‌ها نیز صدق می‌کند. صفحه نمایش Meta for Quest Pro دو پنل LCD با رزولوشن 1800 در 1920 پیکسل برای هر چشم ارائه می دهد و همچنین نور پس زمینه محلی را برای بهبود تصویر کاهش می دهد و از لنزهای گرد سفارشی برای دریافت تصویر بهینه برای کاربر استفاده می کند.
به اندازه کافی عجیب، وضوح پنل های LCD با Quest 2 که نمایشگرهای LCD 1832 در 1920 را برای هر چشم ارائه می دهد، تفاوت چندانی ندارد.
اپل تاکنون جزئیات زیادی در مورد سیستم نمایشگر داخلی خود ارائه نکرده است. به جز استفاده از پنل نمایش میکرو OLED برای هر چشم که بیش از 32 میلیون پیکسل برای هر چشم کاربر ارائه می دهد.
استفاده كردن میکرو OLED این یک مزیت بزرگ برای اپل است زیرا در هر پیکسل روشن تر می شود و بنابراین برای ارائه کیفیت تصویر عالی به نور پس زمینه نیاز ندارد. وضوح آن حدود 11.5 میلیون پیکسل برای هر چشم است. در نهایت این ویژگی ها کیفیت تصویر بسیار بالایی همراه با حس غوطه وری را در اختیار کاربران قرار می دهد.
همچنین در قسمت بیرونی Vision Pro یک پنل OLED بزرگتر و رو به عموم قرار دارد که چشمان کاربر را با برخی ترفندهای یادگیری ماشینی و ایجاد شکل دیجیتالی نمایش می دهد.
سنسور برای تجزیه و تحلیل اتاق
سنسور برای تجزیه و تحلیل اتاق
هدست های مدرن دارای سنسورها و دوربین های خارجی زیادی هستند تا به درستی کار کنند و از اتاق و محتویات آن و در برخی موارد از کاربر عکس بگیرند.
Meta Quest 2 ارزان قیمت دارای چندین حسگر کوچک است که می تواند محیط و همچنین دستان کاربر را برای ردیابی انگشتان خود ضبط کند. همچنین دارای کنترلرهای LED مادون قرمز داخلی است که به نگه داشتن آنها در موقعیت مناسب در دنیای مجازی کمک می کند.
با این حال، نمی‌توانید نمای AR مناسبی داشته باشید، زیرا همه تجربیات منجر به نمای خاکستری و نه زیبا از محیط اطراف شما می‌شوند. Meta in Quest Pro با استفاده از دوربین‌های رنگی با وضوح بالا این امر را بهبود می‌بخشد و تجربه بسیار بهتری را در موقعیت‌های واقعیت افزوده ارائه می‌دهد. همچنین سنسورهای ردیابی چشم و صورت وجود دارد که عمدتاً برای عملکردهای آواتار استفاده می شود.
اپل برای ویژن پرو همچنین مسیر مشابهی را دنبال می‌کند، از جمله یک جفت دوربین با وضوح بالا برای ارائه تصویر اصلی، حسگرهایی که ردیابی سر و دست را پوشش می‌دهند و نقشه‌برداری سه بعدی. علاوه بر این، اپل به دوربین جلو TrueDepth، اسکنر LiDAR و نشانه های نور برای بهبود عملکرد در نور کم.
سنسورهای اپل ویژن پرو
اپل کارهای زیادی برای پنهان کردن حسگرها انجام داده است. بیشتر اینها در زیر سطح شیشه جلو پنهان شده اند و دو حسگر برجسته رو به پایین برای ردیابی دست وجود دارد.
در داخل، LED ها و دوربین های مادون قرمز هر چشم را احاطه کرده اند تا الگوهای نور نامرئی را روشن کرده و بخوانند و قابلیت های ردیابی چشم را بهبود می بخشند. برای پردازش این کوه اطلاعات، اپل از دو تراشه در Vision Pro استفاده می کند. M2 برای رندر اولیه و پردازش های مرتبط با برنامه استفاده می شود و تمام پردازش های ورودی به تراشه R1 جدید منتقل می شود.
از آنجایی که R1 برای کنترل ورودی‌های دوربین‌ها، حسگرها و میکروفون‌ها طراحی شده است، به کاهش پردازش کمک می‌کند تا تأخیر ورودی را تا 12 میلی‌ثانیه کاهش دهد.
Meta پردازش را برون سپاری کرد، Quest pro به Snapdragon XR2+ Qualcomm متکی است که تراشه ای است که تجربه AR و MR را تامین می کند.
اگرچه نمی دانیم چگونه اسنپدراگون را با راه حل دو تراشه اپل مقایسه کنیم، به نظر می رسد تصمیم اپل برای ایجاد یک تجربه بسیار جذاب با نیاز به عملکرد بالا، وجود یک سیستم چند تراشه ای را توجیه می کند.
کنترل ها
کنترل کننده ها
یکی از تفاوت های اصلی این دو شرکت در نحوه کنترل دستگاه ها است. نحوه تعامل کاربر با هر یک از عناصر مهم MR به عنوان یک کل.
متا هنوز به شدت به کنترل ها متکی است. از کنترل های چپ و راست در Meta Quest 2 و Quest Pro استفاده می کند. Quest Pro دارای حسگرهایی برای تعیین موقعیت آن است، در حالی که Quest 2 بیشتر شبیه چراغ هایی است که مستقیماً توسط هدست ردیابی می شوند.
در متا کنترلرها راه اصلی تعامل هستند، اما نه تنها راه، سنسورهای داخلی قادر به تشخیص دست های کاربر هستند و به نوعی امکان ردیابی دست های کاربر را می دهند.
در مقابل، اپل رویکرد دست‌آمیز را در پیش گرفته و بیشتر به ترکیبی از ردیابی چشم و دست متکی است. ویژن پرو می تواند دست های کاربر را تشخیص دهد. تعیین کنید که با چه چیزی تعامل دارد و بر اساس آن عمل کنید.
با فعال کردن ردیابی چشم، VisionPro می تواند تعیین کند که کدام عناصر رابط به طور فعال توسط چشم کاربر متمرکز شده است. سپس ردیابی دست می تواند یک فرمان سریع را به عنوان تأیید آنچه چشم انتخاب کرده است دریافت کند.
به طور کلی، این رابط بصری تر به نظر می رسد زیرا به حرکت دست خود در جای خود فکر نمی کنید، فقط آن را دنبال می کنید.
وقتی صحبت از کنترل سطح غوطه وری به میان می آید، اپل احتمالا سیستم تمیزتری با Digital Crown دارد. کاربران می توانند از آن برای جابجایی بین نماهای واقعیت افزوده و واقعیت مجازی با جزییات، با آگاهی کمتری از محیط خود استفاده کنند.
این جزئیات برای پلتفرم های متا در دسترس نیست. اگرچه راه‌هایی برای جابه‌جایی بین نماهای مشابه AR از محیط و برنامه اصلی در حال استفاده وجود دارد.
آخرین کلمه
نتیجه مقایسه هدست های واقعیت مجازی متا کوئست و اپل ویژن پرو
اگرچه برخی از مقالات به راحتی اعلام می کنند که یک طرف بهتر از طرف دیگر است، اما ما تاکنون اطلاعات کافی نداریم و این یک مقایسه تصادفی بر اساس مجموعه ای از مشخصات رایج است، زیرا اپل هنوز اطلاعات زیادی در این مورد دارد. منتشر شده است.
این احتمال وجود دارد که هرچه به عرضه آن در سال 2024 نزدیک‌تر می‌شویم، تصویر بهتری از مشخصات و قابلیت‌های ویژن پرو فراتر از آنچه اپل در حال حاضر ارائه می‌دهد، خواهیم داشت. فقط می توان گفت که متا و اپل در جهت یک هدف و به روش های مختلف کار می کنند. در این مسیر، اپل قطعا پیشرو خواهد بود.
با وجود اینکه متا چندین سال در این زمینه سابقه دارد، اما اپل نیز با اولین تلاش خود برای ساخت هدفون Apple Vision Pro نشان داد که نسخه های بعدی آن نیز به همان اندازه اهمیت خواهند داشت. حتی ممکن است متا و سایر رقبا را وادار کند تا بازی خود را افزایش دهند و به طور جدی در تلاش خود تجدید نظر کنند.